Tardigratlar, boyu 1 milimetreyi geçmeyen mikroskobik eklem bacaklı canlılardır. Su bulunan her ortamda yaşayabilirler. Okyanusun sekiz kilometre derinliklerinde, kutuplarda, radyoaktif sızıntı bölgelerinde, Himalayalar'ın zirvelerinde, ormanlarda, göllerin dibinde, nemli kumsallarda, Alpler'in çayırlarında, yaprakların üzerindeki minik su damlalarında ve evdeki yosunlu ortamlarda yaşama yetenekleri vardır. Yarım litre suda, 100.000 kadar tardigrat yer alabilir.

Tardigratların bazı türleri, kendi kendilerine üreyebilirler. Bu türler, çoğalmak ve bir aile kurmak için başka bir türe ihtiyaç duymazlar. Tek bir tardigrat, kendi başına üreyerek büyük bir koloni oluşturabilir. Çiftleşerek çoğalan türlerin üreme yöntemleri ise son derece karmaşıktır. Dişi, erkeğin içine bir tüp sokarak spermini alır ve döller. Tardigratların ilginç özellikleri sadece bunlarla sınırlı değildir.

Tardigratlar, olağanüstü dayanıklılıklarıyla bilinirler. Su kaynakları kuruduğunda, tardigratlar kendi canlılık durumlarını geçici olarak durdururlar. Tüm hayat fonksiyonları durur ve tamamen hareketsiz bir hale gelirler, ancak ölmezler. Vücutlarındaki tüm suyu dışarı atarlar ve hücre yağlarını trehaloz isimli bir şekere dönüştürürler. Trehaloz, canlının tüm hayati organlarını bir arada tutar ve korur. Tardigrat, bu şekilde 100 yıl kadar bekleyebilir. 100 yılın ardından, tek bir damla su ile yeniden yaşamaya dönebilir.

Bilim adamları, uzun yıllardır tardigratların bu cansız durumları üzerinde araştırmalar yapmaktadırlar. Elde ettikleri sonuçlar son derece şaşırtıcıdır. Tardigratları, cansız durumdayken öldürmenin imkânsız olduğunu tespit etmişlerdir. Tardigratları öldürmek ve mutasyona uğratmak için birçok deney yapılmış, ancak hepsi başarısızlıkla sonuçlanmıştır. Bu deneyler arasında mutlak sıfır dereceye kadar soğutma, 151 dereceye kadar ısıtma, bir hafta boyunca sıvı helyum içinde bırakma, insan için ölümcül olabilecek dozdan binlerce kat daha yüksek oranda radyasyon verme, kimyasal maddelere maruz bırakma ve okyanusun dibindeki basıncın altı katı kadar basınca maruz bırakma gibi yöntemler bulunmaktadır. Ancak ne ölmüş ne de tek bir mutasyona uğramışlardır. Her seferinde tek bir damla su ile yeniden yaşamaya dönmüşlerdir.

Bu, evrim teorisi açısından son derece önemli bir durumdur. Evrim teorisi, canlıların mutasyonlarla evrimleştiğini iddia eder. Ancak tardigratlar, bu teoriye meydan okuyan bir canlı türüdür. Tardigratlar ne yapılırsa yapılsın mutasyona uğramamakta ve genetik şifrelerinde en ufak bir değişiklik meydana gelmemektedir. Bu özellikleri, tardigratları bilim dünyası için önemli bir araştırma konusu yapmaktadır.

Tardigratlar, sadece ekstrem koşullara dayanıklı olmalarıyla değil, aynı zamanda uzayda hayatta kalabilme yetenekleriyle de dikkat çekmektedir. 2007 yılında yapılan bir deneyde, tardigratlar uzay boşluğunda maruz kaldıkları radyasyon ve vakuma rağmen hayatta kalmayı başarmışlardır. Bu özellikleri, tardigratları astrobiyoloji ve uzay araştırmaları için de önemli bir model organizma yapmaktadır.