İpek böceği yetiştiriciliği, tırtılın dut yaprağı üzerindeki işlemleriyle belirli aşamalardan geçerek ipek kumaşının özünü oluşturan ipliklerin elde edilmesi sürecidir. Zamanla ticari amaçlarla ipek böceği yetiştiriciliği önem kazanmıştır. Kelebeğin yumurtlama esnasında yumurtalarını dut ağacındaki yaprağın üzerine bırakması ve birkaç gün sonra ölmesiyle başlar. Genellikle ilkbahar mevsiminde yeşil dut yaprakları üzerindeki yumurtalardan larva halinde tırtıllar çıkmaya başlar. Bu tırtıllar sık tüylü ve siyah renklidir. Sürekli taze dut yapraklarını yiyerek beslenirler. Yaklaşık iki ay içerisinde defalarca kabuk değiştirirler ve ortalama 8 cm'ye kadar büyürler. Büyüdükçe açık bir renk alarak yoğun tüylerini dökmeye başlarlar.

Yetişkin dönemlerine geldiklerinde ağızlarının üst kısmındaki delikten iplik halinde zamk gibi bir sıvı madde çıkararak kozasını kurmaya başlarlar. İpek böceği öncelikle kozanın dış kısmını örer ve ardından kendi vücudunun çevresini örmeye devam ederek görünmez hale gelir. Kendi halinde bırakılırsa birkaç hafta içinde kelebek haline gelerek ördüğü kozayı parçalayıp dışarı çıkar. Bu nedenle, ipek böceği yetiştiriciliğinde, kelebek haline gelip kozadan çıkmadan önce kozalar toplanarak sıcak suya atılır veya sıcak buhara tutulur ve içindeki tırtıl öldürülür. Böylece kozalar zarar görmeden elde edilir. Bu kozalar ile tel şeklinde ipek lifleri elde edilerek ham ipek üretilir. Böylece dokuma türünün ham maddesi oluşturulmuş olur.

İpek böceği yetiştiriciliğinde, ipek böceklerinin neslinin devamının sağlanabilmesi için kozaların bir kısmının gelişimini tamamlayıp kelebeğin dışarı çıkmasına izin verilir. Türkiye'de yılda bir kez ilkbahar mevsiminde yapılan ipek böceği yetiştiriciliği, bitkisel üretimde aşırı ve bilinçsizce kullanılan zirai ilaçlar, sanayileşme ve göç olaylarından etkilenerek son zamanlarda önemini kaybetmiş ve belirli sayıda üretim sağlanmaya başlanmıştır. Bu nedenle, devletin teşvikleri şarttır. İpek böceği yetiştiriciliğinde üretimle ilgili aşamalar şunlardır:

İpek böceği yetiştiriciliği, yaklaşık 4000 yıl önce Çin'de ortaya çıkmış ve bu teknik uzun süre gizli tutulmuştur. Sonrasında Avrupa'ya yayılmış ve günümüze kadar ulaşmayı başarmıştır. Hindistan, Brezilya, Özbekistan, Türkmenistan, İran ve Tayland'da yaygındır. Türkiye'de ise ipek böceği yetiştiriciliği en çok Bursa'da meşhurdur. Ardından Eskişehir, Antalya, Ankara, Bilecik, Diyarbakır, Muğla, İzmir, Hatay ve Sakarya illerinde yaygınlık gösterir. Dut ağacı her iklime ve toprak türüne uyum sağladığı için genel olarak dut yaprağının olduğu her yerde ipek böceği yetiştiriciliği yapılabilir. Ancak iklimin ve toprak şartlarının uygun olmasına rağmen, uğraş gerektiren bir durum olduğu için belirli bölgeler dışında tercih edilmemektedir.

İpek böceği yetiştiriciliği, dikkat ve özen gerektiren bir süreçtir. İpek üretimi, sadece ekonomik kazanç sağlamakla kalmaz, aynı zamanda kültürel ve tarihi bir mirasın devamını da sağlar. Bu nedenle, ipek böceği yetiştiriciliğini desteklemek ve bu alandaki bilgi birikimini artırmak önemlidir.